Chove
por riba
dos corpos dos
que nunca foron
respirados
E as pingas
son bombas
de humidade
perigosa;
frío
perigoso.
O vento
molla
esa sensación de
mortalidade.
Tiráchesme contigo
por medo
a non cheirar
xuntos
o cemento mollado.
Pero fun eu,
só eu.
Ti estabas morta.
Ora et labora
Benvido á verdade
lúgubre.
Aquí mantemos o control
das unidades
que viven no seu guión.
E ti dirás;
e nós diremos:
Ora et labora.
Benvido á túa tormenta
cerebral.
Aquí loitamos contra
os teus instintos,
que exprimen a túa suor.
E ti dirás;
e nós diremos:
Ora et labora.
Es benvido no noso segredo
secreto.
E nel somos as moscas
nas feridas
que beben e viven de ti.
E ti dirás;
e nós diremos:
Ora et labora.
Ora et labora.
E demos gracias ao Señor.
lúgubre.
Aquí mantemos o control
das unidades
que viven no seu guión.
E ti dirás;
e nós diremos:
Ora et labora.
Benvido á túa tormenta
cerebral.
Aquí loitamos contra
os teus instintos,
que exprimen a túa suor.
E ti dirás;
e nós diremos:
Ora et labora.
Es benvido no noso segredo
secreto.
E nel somos as moscas
nas feridas
que beben e viven de ti.
E ti dirás;
e nós diremos:
Ora et labora.
Ora et labora.
E demos gracias ao Señor.
Música.
Vásme de porta para o cambio,
de tempos manchados
a corpos desecados.
Saín á ventá
e
a banda de
música estaba
tocando para
min
de tempos manchados
a corpos desecados.
Saín á ventá
e
a banda de
música estaba
tocando para
min
E...
Gostei, vomitei.
E esperei.
Logo vin.
Logo cheirei.
Matei, sorrín.
E esperei.
Logo escoitei.
Despois toquei.
Neguei, aceptei.
E esperei.
Logo traguei
e dixen:
Liberade o control da galaxia sobre as estrelas rebeldes
que escapan
dos buratos negros!
E esperei.
Logo vin.
Logo cheirei.
Matei, sorrín.
E esperei.
Logo escoitei.
Despois toquei.
Neguei, aceptei.
E esperei.
Logo traguei
e dixen:
Liberade o control da galaxia sobre as estrelas rebeldes
que escapan
dos buratos negros!
El non é gris.
Vivo bonito, e ti pensas no azul.
El é gris.
Descolocamos xuntos as palabras do ceo,
pero el é gris.
Non me esquezo do teu cheiro a rosas e
eles comen
como
comen
os carneiriños no prado.
E el é gris.
Somos felices.
Imos pasar a eternidade xuntos.
(El é gris).
Pero preocúpate un pouco máis pola
hixiene.
Pois
teremos que buscar outro produto químico
para tapar un pouco o cheiro
a putrefacción
dos nosos corpos, para
dos nosos corpos, para
facerlle a vida máis feliz
aos vermes.
aos vermes.
Eles tamén teñen dereito.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)